Nga Doreada Mio

Kam dhënë shumë puthje e përqafime këto kohë. S’e keni idenë se sa! Për të mos përmendur pastaj sa zemra, yje, flakë dhe deri te shkulje flokësh, e nxjerrje gjuhe nga ca bebusha të vegjël me kapuça. Kaq po tregoj, për të mbajtur ca të tjera sekret.

E kuptuat që bëhet fjalë për emoji/emoticons ose simbolet. Jam e bindur që edhe ju s`keni mbetur më pas. Le të hedhë gurin i pari ai që s`ka dërguar! Nuk besoj e kishte imagjinuar Dr.Fahlman se kur vuri dy pika, një vizë dhe një kllapë, :-), në vitin 1982, që nga ai moment e tutje bota e komunikimit do të pushtohej nga emoji/emoticons të të gjitha llojeve  e ngjyrave.

Dhe teksa po dëgjoja “L`emozione non ha voce” mendova: “A janë vallë këto fytyrëza të vogla fytyra e vërtetë e emocioneve? A e ka zvogëluar peshën e fjalëve ky lloj komunikimi apo ne duam të dukemi më të lumtur, më të qeshur e pozitivë dhe i presim me të njëjtin zell edhe nga ata që komunikojmë?”

Përdorimi gati- gati spazmik i emoji/emoticons  është prova e pashmangshme se komunikimi ynë ka ndryshuar. Fjalët ose nuk  mjaftojnë në komunikimin e sotëm,  ose ne nuk jemi më të aftë të shprehim atë që ndiejmë e mendojmë. Madje jemi larguar shumë nga  frazat poetike e letrat e  gjata të dashurisë , siç shkruanin dikur jo veteëm shkrimtarë e poetë, por edhe gjyshërit e prindërit tanë. Prova më e qartë e gjithë kësaj është një ndodhi që tregon një miku im, i cili menaxhon një restorant në zemër të Tiranes. Kur u afrohet 4 të rinjve, të ulur për të drekuar, syri i kap komunikimin në celular  të një djaloshi  që i dërgonte  zemra e puthje me emoji një vajze. Lëviz dhe i drejtohet vajzës nga  nga ana tjetër e tavolinës  dhe sheh në ekranin e telefonit të saj puthjet e djaloshit përballë.

Letra e famshme e Tatjanës që i drejtohet Onjeginit sot është zëvendësuar me  emoji/emoticons , aq sa duket sikur Romeot e Xhuljetat e sotme në bisedat në WhatsApp dërgojnë kode e hieroglifë papirusesh.

Festimi i 17 korrikut si dita botërore  e emoji/emoticons  dhe krijimi i aplikacioneve të përmirësuara që të mundëson të krijosh pa fund simbole, tregon se ne do të vazhdojmë gjatë t’i shprehim emocionet në këtë lloj mënyre.

Por a është ky një përparim apo një kthim pas në botën e komunikimit, aq sa do të guxoja ta quaja analfabetizëm emocional?

Duke i bërë premtim  vetes se do të bej kthesë, do të  mundohem të përdor sa më pak emoji. Deri kur? Të paktën për një muaj. Jo, jo, një javë. U mundova ‘ti jap një shembull sa më të mirë konkret,  tim biri adoleshent që studionte nga dhoma tjetër. I  thërras” Enea, hajde jepi një puthje mamit!”

Në sekondë m’u mbush  ekrani i celularit me ca buzë të mëdha që lëviznin dhe lule pafund. Përfundimisht s’ka më shpresa!

Për ta mbyllur, jeta jonë është e mbushur me ndjenja që na motivojnë të ecim përpara dhe na përmbushin. E rëndësishme është t’i shprehim dhe e mira do te ishte ballë për ballë.  Si qenie njerëzore ndonjëherë kemi nevojë vetëm për një përqafim të vërtetë plot emocion, por pa emoji.