Nga largimi drejt Italisë te çmimet e para në muzikë dhe dashuri, Marsela Çibukaj rrëfehet ekskluzivisht për Living

Nga: Santana Çomora
Fotografia: Armand Habazaj
Fashion Editor: Niko Komani
Make Up Artist: Suela Cangu
Redaktore: Xhoia Dumi
Redaktimi letrar: Etleva Çepele

Ditë të acarta dimri që herë pas here të kujtojnë melodinë e këngës “Jon” dhe vargjet që vazhdojnë të kenë të njëjtën fuqi si para shumë vitesh … ( kur anijet si fantazma / nëpër det me aventura). Të tilla janë disa histori që përveç dhimbjes së largimit, mbartin edhe shumë histori suksesi. Pikërisht në një nga këto net të hidhura, në errësirën e detit e me frikën e një fëmije 8 vjeç, u largua pa e ditur se ku edhe Marsela Çibukaj, sot një nga vokalet më të mira në Shqipëri, një zë që dashur pa dashur i ka kaluar brigjet e dy vendeve fqinje, duke u bërë sot Ambasadorja e dy kulturave tona.

Në këto dymbëdhjetë vjet larg, Marsela u rrit brenda artit të Romës së bukur, u frymëzua nga historia e antikitetit, krijoi modele të bukura nga televizioni italian, ngjizi finesën dhe të bukurën italiane në shpirt dhe u kthye. U kthye te “balta më e ëmbël se mjalta”, për të lënë gjurmën e saj në muzikën shqiptare. Spikati që në çastin e parë në spektaklin “The Voice of Albania”, jo vetëm për vokalin brilant, por edhe si artistja që pushtoi menjëherë jo vetëm skenën, por edhe zemrën e publikut. Sot, ajo është fituese e disa çmimeve muzikore e së fundmi fituese e vendit të parë të Këngës Magjike 2022, me këngën “I Paftuar “.

Marsela është një univers i mbushur me dimensione të shumta , i cili e shtyn atë të marrë përsipër realizimin e çdo mundësie të bukur që i ofrohet e çdo ëndrre që e bën të zgjohet me dëshirën për ta kthyer në realitetin e saj. Pikërisht siç na ka treguar, që është e aftë ta bëjë këtë me të gjitha daljet e saj si këngëtare, moderatore, por, mbi të gjitha, një vajzë e thjeshtë, e sinqertë, me ambicien për ta parë veten aty ku meriton të jetë.

Në këtë kopertinë të parë të saj në “Living”, ajo vjen si një diva e vërtetë, me një pamje ndryshe. Me të qeshur më thotë gjithmonë “...se ti Santanë më ke çuar në Romën time” e për këtë ndihem e lumtur që e kam bërë të ripërjetojë emocione të bukura, të forta e mbi të gjitha të jetë sa më e sinqertë në intervistën tonë. Shijoni një lexim të mirë, të mbushur me dashuri për artin, nga një artiste gjithmonë në kërkim të perfeksionit, duke e nisur gjithmonë nga vetja e që pretendon të kapë majat e muzikës botërore.

Kush janë zakonisht “Të paftuarit” në jetën tënde?

Të paftuarit në jetën time janë ata që gënjejnë ose ata që më zhgënjejnë, ata që kanë thyer besimin në diçka në të cilën unë kisha investuar kohë dhe ndjenja.

Interpretim dhe një performancë e jashtëzakonshme, që nga look-u e deri te skenografia. Mes dhimbjes e dashurisë, ku e gjen veten në këtë këngë?

E gjej në shumë aspekte. Është një këngë, e cila flet për ndjenja, për kohë të çmuar të dhuruar dikujt, i cili ka treguar me kohë që nuk të meritonte. Dashuria dhe zhgënjimi disa herë duket sikur ecin bashkë; kjo ndodh mes dy partnerëve, mes dy miqve e mes dy të afërmve. Interpretimi i këngës me siguri ka të bëjë me një aftësi timen të lindur. Unë mundohem t’i vesh historitë e përcjella në këngë, sikur t’i kem përjetuar vërtet ato.

Çfarë rryme muzikore pëlqen më shumë? Ku e gjen veten?

Kam lindur si këngëtare “Blues”, “Rhythm & Blues”, “Soul” dhe “Jazz Music”, kjo e diktuar edhe nga ngjyra e vokalit tim të kadifenjtë dhe shumë të përshtatshëm për këto zhanre. Që në hapat e para, kam kënduar repertor të tillë, kryesisht të viteve `40, `50, `60. Në fakt, edhe kënga “I Paftuar”, me të cilën u vlerësova me çmimin e parë dhe me çmimin “Best Big Artist”, ka nuancat e “Rhythm & Blues” në kompozim dhe në melodi.

Sipas teje, cila është ajo këngë që identifikon më shumë Marselën?

Nga repertori im sigurisht që kënga “I Paftuar”, por edhe një këngë tjetër, me të cilën jam klasifikuar e 4-ta në Festivalin RTSH 53, në vitin 2015. Edhe ai një kompozim “jazz”, “pop jazz”, me të cilën identifikohem shumë. Titullohet “S’muj”.

Si je njohur me Vitmarin? Kush ka guxuar të japë i pari aprovimin e njohjes?

Me Vitmarin jemi njohur para shumë vjetësh në skenat e festivaleve apo të studiove televizive këtu në Shqipëri. Kishim admirim profesional për njëri-tjetrin, një ditë të bukur u takuam për një kafe dhe kështu mori jetë diçka plot magji dhe emocion të bukur. Kuptuam që mund të kishte më shumë sesa thjesht një shoqëri mes nesh.

Çfarë pëlqen më shumë nga ai?

Vitmari është artist në jetë dhe në shpirt. I rrallë për ato vlera dhe ideale në të cilat beson. Karakteri i tij gjithmonë i paqtë dhe i qetë, shumë herë më ndihmon t’i shoh gjërat nga një këndvështrim ndryshe, duke qenë se kam temperament më impulsiv.

Këshilla që të jep më shpesh ai...

Të përqendrohem te thelbi i gjërave dhe tek objektivi, me pozitivitet dhe me buzëqeshje.

Dueti më i bukur së bashku?

Ne nuk kemi shumë duete bashkë, por një duet që mbetet shumë i dashur për mua është një ripërpunim i këngës së vjetër tiranase “Dashurinë që kam për ty”, nga mjeshtri i repertorit të muzikës tiranase, Muharrem Gurra.

Albumi “9”, dedikuar dashurisë suaj. Pse numri 9? Ka ndonjë lidhje ky numër?

9 në fakt ishin këngët që përmbante albumi në të cilin edhe unë kam bashkëpunuar. 9 ishin edhe muajt që u deshën për ta finalizuar këtë album. Është një album që Vitmari i dedikoi dashurisë sonë të sapolindur. Shpresoj të jem gjithmonë muza e tij edhe në projektet tona të ardhshme.

A ka ardhur momenti për të veshur fustanin e bardhë?

Nuk e kemi menduar ende. “Living” do të ketë eksluzivitetin kur të ndodhë.

Ishte Italia që ju lidhi më shumë apo ishte një dashuri artistësh që pati rrugëtimin e vet në krijimin e lidhjes?

Mendoj se kanë ndikuar të dyja. Pa dyshim, fakti që të dy jemi rritur në Itali dhe me ëndrrën për muzikën, na bën të kemi shumë të përbashkëta. Kemi edhe shumë objektiva të jetës të përbashkëta, si: dashurinë për natyrën, për udhëtimet, për gatimin e shumë të tjera.

Shkrimin e plotë e gjeni në https://the-living-media.com/Living49.pdf