Hera e fundit që ajo kishte hyrë në atë derë ishte pak orë pas lindjes së fëmijës së saj të dytë, Elia e cila tashmë është 6 vjeç.

Ajo ishte një milaneze, dyzetvjeçare, ende e frikësuar nga ideja e lindjes së fëmijës, sepse me shtatzëninë e saj të parë përpara pesë vjetësh, ajo kishte lindur Mathiasin pas dymbëdhjetë orësh lindje dhe një epidural që nuk u bë kurrë. Edhe këtë herë, Sofia është në një krizë të errët, sepse askush nuk e di që ajo është sërish shtatzënë në moshën 43-vjeçare. Nuk ishte një shtatzëni e dëshiruar dhe ndodhi kur spiralja dukej se kishte mbyllur kapitullin e jetës së saj të përbërë nga shtatzënitë, largimi nga gjiri. Këtë herë Sofia ka vendosur të abortojë në javën e nëntë të shtatzënisë pa e ndarë vendimin me bashkëshortin.

Ajo nuk e ka ndarë as lajmin me të se është shtatzënë. “A jam egoiste edhe për këtë? Jo: asnjëherë si në atë moment nuk arsyetova si grua, vetëm, pavarësisht se pak para se të shkoja në klinikë për të kryer një abort, shoqërova dy fëmijët e mi në kopsht dhe shkollë dhe pasi bëra një telefonatë tjetër me video me tim shoq, inxhinier në një platformë nafte, i cili u largua pak ditë më parë për një tjetër punë në det”.

A është zgjedhja e Sofisë diçka për të cilën do të pendohet? Jo, ajo ka një fjalim shumë linear, prekës dhe të thjeshtë. "Sapo i isha rikthyer një jete që më kishte munguar, e përbërë nga takime, punë stresuese, raporte, blerje të bëra online në orën 23:00 dhe një shtrat i zënë në gjysmën e tij më shumë nga fëmijët sesa nga burri im. Kur bëra testin e parë të shtatzënisë mendova se ishte thjesht e pamundur. Unë dhe burri im, për shkak të punës së tij, bëjmë seks shumë rrallë. Ndoshta nga “lirimi” i tij gjatë festave të Krishtlindjeve do të ketë ndodhur dy herë në dhjetë ditë. Bëra gabimin që nuk do ta bënte as një adoleshente e frikësuar: kërkova në forumet e grave në internet për "shtatzënë në moshën 43-vjeçare" dhe gjeta një komunitet grash që ishin të qetësuara ose të frikësuara sepse kjo është një nga periudhat më të mundshme për të pasur abort spontan. Nëse do të kishte qenë kështu, do të isha ndjerë e lehtësuar. Po, siç e përmenda: e lehtësuar", - shprehet Sofia.

Nga ana tjetër, aborti spontan nuk ka të bëjë me rastin e Sofisë dhe zgjedhja e saj, në atë moment, bëhet jashtëzakonisht e qartë dhe private. Ajo shkon sërish te gjinekologia, e cila është një mjeke që nuk ofron shumë trajtime për pacientët dhe në lindjen e saj të parë nuk i kishte dhënë epidural, pavarësisht sesa shumë i ishte lutur.

Edhe pse Sofia priste një gjykim tërësisht tjetër nga mjekja, ajo e befasoi këtë herë. Pa folur fare, e kuptoi se çfarë donte. "Kur ajo tha fjalët ndërprerje vullnetare të shtatzënisë, mbylla sytë, mendova shtëpinë time, shtëpinë tonë, imagjinoja fëmijët e mi duke luajtur, shkova te shefi për të thënë se nuk mund të kryesoj mbledhjen. Pastaj hapa sytë dhe ajo kishte vendosur tashmë një shënim para meje me datën dhe ditën e operacionit. Më tha vetëm “Je rehat si gjithmonë? Ndjekja e një karriere që nuk të pret, rritja e fëmijëve, pasiguritë martesore: sa rëndonte e gjithë kjo?

Është zgjedhja jote". Por, Sofia mendon se kjo ishte hera e parë që vendosi të jetojë jetën e saj pa e ndarë zgjedhjen me askënd dhe për këtë ajo nuk ndiehet e penduar.